Պրոպագանդայի եռափուլ մոդելը նպատակ ունի միաժամանակ 1) արհեստականորեն ստեղծել վտանգներ; 2) սերմանել անվստահություն և հուսահատություն ժողովրդավարական հաստատությունների և գործընկերների նկատմամբ; 3) առաջարկել այլընտրանք վտանգները և հուսահատությունը հաղթահարելու համար: 

Պրոպագանդան օգտագործում է կրոնն ու տեղեկատվությունը որպես զենք՝ կանխամտածված կերպով մանիպուլացնելով մարդկային զգացմունքները և անձի ինքնությունը, հղում անելով ընդհանուր արժեքներին և անձի ինքնությունը կորցնելու վտանգին:

Շեղող աղբյուրի մոդելը փորձում է ստեղծել շեղող աղբյուր (թաքցնելով իրական սկզբնաղբյուրը) կեղծ տեղեկատվությունը կամ ուղերձը օրինականացնելու նպատակով: Այս դեպքում տեղեկատվությունը ստացողն այն ընկալում է որպես ստացվող ուղղակիորեն այն կոնկրետ լրատվամիջոցից (շեղող աղբյուրից), որը որ հրապարակել է այն, և չի ասոցացնում այն իրական սկզբնաղբյուրի հետ:

Սոցիալական կայքերը հաճախ օգտագործվում են որպես կեղծ լուրերի տարածման աղբյուր: Նման դեպքերում սոցիալական կայքը ներկայացնում է մեկ աղբյուրի կողմից տրամադրված և անկախ աղբյուրների հետ չստուգված տեղեկատվություն: Առցանց կամ տպագիր մամուլը օգտագործում է այս մեթոդը կեղծ լուրեր տարածելու համար՝ այսպիսով՝ օրինականացնելով սոցիալական կայքերում տարածված չստուգված տեղեկությունները: 

ենթադրում է նույն գաղափարի շարունակական կրկնողությունը: Սա կարող է լինել գաղափար կամ պարզ լոզունգ, որն օգտագործվում է այնքան հաճախ, որ մարդիկ սկսում են հավատալ դրան:

«կամ-կամ»-ի տեխնիկա, որը ենթադրում է պնդում, որ կա իրավիճակի հանգուցալուծման միայն երկու տարբերակ, որն ուղեկցվում է այդ երկու տարբերակներից մեկին նախապատվություն տալով՝ անտեսելով ցանկացած լրացուցիչ տարբերակ:

մեթոդը պրոպագանդայի տեխնիկա է, որը մեղադրանքներին կամ բարդ խնդիրներին պատասխանելու փոխարեն կամ պատասխան մեղադրանքներով է հանդես գալիս կամ շեղում ուշադրությունն այլ խնդրի վրա՝ այսպիսով փորձելով քննադատության օբյեկտի վրայից ուշադրությունը շեղել և/կամ արդարացնել այս օբյեկտը՝ ոչ ճշգրիտ համեմատություններ անելու և մանիպուլյատիվ բարոյական խոսույթ ծավալելու միջոցով:

Փաստերը և պնդումները մասամբ ճիշտ են: Սա պատահում է, երբ տեղեկատվությունը ճիշտ է, բայց ներկայացվում է ընտրողաբար կամ գլխավոր փաստերը բաց են թողնվում: 

անպիսի իրական փաստաթղթերի/փաստերի օգտագործում, որոնք ստեղծում են ապացույցների գոյության պատրանք, բայց իրականում չեն համապատասխանում այն մեղադրանքներին, որոնց պատկերավորման համար այդ ապացույցներն օգտագործվում են:

փաստերի, հայտարարությունների և աղբյուրների սխալ մեկնաբանում, որի նպատակն է կասկած սերմանել և լսարանի մոտ տարընկալում առաջացնել:

բնակչության շրջանում վախի և կասկածի սերմանման խթանում: Գիտական և փորձագիտական կարծիքները, ինչպես նաև իրական գիտական փաստաթղթերն ամբողջությամբ անտեսվում են: Դժվար է ճեղքել դավադրությունների շրջանը, քանի որ պրոպագանդիստները պատկերում են փաստերը՝ բացահայտելով դավադրությունները որպես դավադրության մեկ այլ «ապացույց»:

այս մեթոդը պախարակում է անձի ընդդիմախոսին՝ օգտագործելով մեղադրանքներ և անհարկի ընդհանրացում:

այս մեթոդը կեղծ ահազանգում է կամ կոնկրետ ելակետային տվյալներ օգտագործելով՝ եզրակացության է հանգում ու դրամատիզացնում իրավիճակը: